Na 11.5 jaar hebben we eindelijk het ja-woord gezegd!
Eigenlijk liepen we al een paar jaar met het idee van trouwen rond. Maar er kwam telkens wat tussen.
De trigger was eigenlijk het overlijden van mijn moeder en het afwerken van haar erfenis samen met mijn zus. Stel dat Peter of mij iets zou overkomen, dan waren wij juridisch gezien helemaal niks van elkaar. Alleen de belastingdienst vond ons fiscaal partners. En dan kun je natuurlijk naar de notaris gaan voor een samenlevingscontract maar dan is trouwen veel gemakkelijker!
Vlak na het overlijden van mijn moeder kwam Corona, daarna kwam het gedoe met de gescheurde pees van Peter die foutief als liesbreuk werd behandeld, daarna overleed de moeder van Peter en vervolgens waren we druk bezig met de herbouw van de schuur. Ergens vorig jaar was dus het plan : als de schuur klaar is dan gaan we trouwen!
De schuur is nog niet helemaal klaar (ik vraag me af of dat ook ooit gaat gebeuren) maar begin dit jaar was het tijd om het te gaan plannen. De getuigen werden gevraagd en een datum werd geprikt. Naast de getuigen (met partner) en de vader van Peter (met partner) wilden we niemand uitnodigen want we wilden het ook niet groots vieren. Voor ons was het meer een wettelijk dingetje en zeker geen ‘bewijs’ dat we van elkaar houden.
En dus hebben we verder ook niks gezegd tegen andere familie en vrienden (behalve DAT we gingen trouwen en dus niet WANNEER). Mijn vriendengroep heeft daarom toch een vrijgezellendag voor mij georganiseerd waarbij we naar een escape-room zijn gegaan met een etentje in een restaurantje als afsluiter.
En vandaag was dus DE dag.. Helaas konden de vader van Peter en zijn vrouw er niet bij zijn vanwege een corona infectie, maar met de getuigen erbij zijn we vanmiddag dus getrouwd in het gemeentehuis van Veldhoven en hebben we aansluitend een etentje gedaan bij Ludiek.
En natuurlijk ontbreken de foto’s niet :
