Lekker rondje gewandeld

Gisteren was ik bij mijn zus op bezoek. Het was zo’n lekker weer dat we een flinke ronde gewandeld hebben.

De ronde is ruim 5 km lang : dat moet toch lukken dacht ik. Maar ik heb wel al een hele tijd niet meer gewandeld sinds Peter nog steeds met liesbreuk klachten zit. Ach.. halverwege is een theehuisje en er zullen vast ook wel bankjes zijn onderweg.

En zo gaan we onderweg. Op het stadhuis broeden twee ooievaars. Dat doen ze al een aantal jaar. De gemeente is er blijkbaar zo trots op dat als je het stadje binnenrijdt er gigantische plastic ooievaars in het midden van een rotonde staan.

Via het stadhuis lopen we het centrum uit en staken we het riviertje over. Het water staat niet extreem hoog – dat was een paar maanden geleden wel anders – maar is goed vol. Dat zal wel door de regenval komen van de afgelopen dagen.

We lopen nog een stukje langs de verkeersweg, maar duiken al vlug de weilanden in. De paden zijn soms wat drassig maar het valt nog redelijk mee.

Boven op de dijk kijk ik even achterom en zie de silhouette van het stadje. Prachtig toch die grasvelden en ‘hollandse’ luchten en dan die zon die erboven uitpiept?!

We komen weer uit op de drukke verkeersweg maar een paar honderd meter verder slaan we weer af. We lopen verder over de asfaltweg. Het waait hier flink maar we lopen gelukkig niet vol tegen de wind in. Uiteindelijk komen we bij het theehuisje uit. Hier stoppen om uit te rusten of meteen door? Ik heb het gevoel dat we net pas vertrokken zijn, dus ik loop liever door. Als ik nu al ga stoppen, dan wordt de etappe naar een volgend rustpunt alleen maar korter. En dus lopen we een leempad in wat uiteindelijk het meanderende riviertje een paar keer overbrugt. We lopen langs de ruine van een burcht (waarschijnlijk rond 900 na Christus al gebouwd) en ik maak er ook even een foto (zie bovenaan).

We lopen weer terug richting huis en komen door dit leuke ‘laantje’ van knotwilgen. Volgens Sanda ziet dit laantje er ’s zomers echt prachtig uit wanneer de wilgen in blad staan. Ik vind het nu al een mooi gezicht!

We lopen verder en ik begin te voelen dat ik al lang niet meer gelopen heb. Mijn heupgewrichten beginnen wat te protesteren, ik krijgt last van mijn onderrug en het gaat allemaal niet meer zo soepel. Maarja.. de bankjes zijn nu nergens meer te zien. Dus doorbikkelen dan maar!

Als we weer bijna thuis zijn lopen we door een van de stadspoorten die gemaakt zijn bij de oude stadsmuur. Uiteindelijk ben ik blij dat ik weer zit. Ruim 5 kilometer gewandeld, mijn hoofd leeg gewaaid, genoten van de omgeving en ondertussen gezellig gekletst met mijn zus.

Ow.. ik heb bewust niet verklapt door welke gemeente we gewandeld hebben. Overmorgen zet ik deze foto’s ook op Instagram en daar laat ik de lezers raden waar ik loop. Het zou wel heel gemakkelijk zijn als ik het hier al zou verklappen natuurlijk!