Vandaag vier ik mijn 6e nierverjaardag alweer!
Ik heb het idee dat het nog niet zo lang geleden is dat ik getransplanteerd ben, maar 6 jaar is eigenlijk toch al best wel lang!
Ik heb eerlijk gezegd geen speciale plannen vandaag. Ik moet gewoon (thuis)werken en we eten vanavond gewoon hollandse pot.
Het enige wat ik kan melden (wat eigenlijk helemaal niet zo leuk is) is dat mijn shunt het waarschijnlijk begeven heeft. Ik heb al de hele week een raar gevoel in mijn linkerarm en met een stethoscoop hoor ik mijn bloed ook niet meer door de shunt suizen.
Ik wist dat dit ging gebeuren maar ik hoopte elk jaar tijdens mijn shunt controle dat het nog wel even ging duren. De assistente van de chirurg was al ieder jaar verbaasd dat hij nog werkte dus ik heb veel geluk gehad dat hij nog zolang open is gebleven.
Vier jaar geleden is al besloten dat ik niet gedotterd ga worden als de shunt dicht gaat. De vloeistof die ze gebruiken voor de dotterbehandeling is namelijk schadelijk voor mijn nieuwe nier. Als ik de shunt nog veel nodig had dan werd ik zeker gedotterd, maar voor 4x per jaar bloedprikken was het risico gewoon te groot om de nier te verliezen.
Vandaar dat ik nu ook niet ‘Maastricht’ ga bellen maar gewoon wacht op de jaarlijkse echo die op 6 mei al gepland staat. Ik verwacht dan dat de echo geen bloed meer ziet stromen en dat de shunt officieel dicht zit.
Maar om positief af te sluiten : als de shunt dicht zit, dan hoef ik ook geen bloedverdunners en maagbeschermers meer te slikken !
Was wel stoer dat je kon zeggen: “Nee, ik prik zelf wel een buisje bloed”. Maar goed, minder medicijnen is ook weer een plus. ‘Ieder nadeel heb zijn voordeel’…