Nu Zuid-Nederland weer naar school en/of werk moet is het wel lekker om nog vakantie te hebben. Zo was het vandaag lekker rustig op Landgoed Baest.
Op dat landgoed komen de Groote Beerze en de Kleine Beerze bij elkaar. Peter had ergens gelezen dat het daar erg mooi was. Ik had dus een wandel-knooppunten-route uitgekozen die rond dat gebied ging. Dat waren echter grote, saaie (en soms ook verharde) wandelpaden. Niet echt ons ding…
Omdat we altijd een wandelkaart meenemen (het deel wat we gaan lopen op de printer ingescand en geprint en bij populaire routes ook nog geplastificeerd) hebben we de gok genomen om ergens het bos in te duiken en de binnendoorpaden te nemen. Je zou denken dat je dan minder afstand aflegt, maar binnendoor kronkelde het pad langs de beide Beerzen.
Bijna op het einde van de ronde bleek de geplande route over priveterrein te gaan, dus hebben nog een extra omweg moeten maken. Uiteindelijk hebben we een kilometer verder gelopen dan de oorspronkelijke route die ik bedacht had.
Wat ik al vertelde : het was er heerlijk rustig. En we hebben het vermoeden dat dat niet alleen komt omdat we doordeweeks liepen. Volgens mij is dit stuk bos nog niet ontdekt door de grote massa wandelaars. We hebben namelijk erg veel afdrukken van wild gezien, van zowel grote als kleine hoefdieren. Deze sporen zouden veel minder zichtbaar zijn als er meer gewandeld werd.
Gaan we er nog een keer wandelen? Als het aan Peter ligt wel. Ik ben wat minder enthousiast. Ik vond het lopen langs de kronkelende beekjes mooi en het was er inderdaad erg rustig, maar ik hou toch meer van de afwisseling tussen bos en heide. En dat laatste miste ik hier.