Het is nu alweer 5 jaar geleden dat ik mijn nier kreeg van een anonieme donor. Daar ben ik nog steeds heel dankbaar voor!
Niet dat ik er dagelijks over nadenk maar op een dag als vandaag sta ik er toch weer even bij stil. Wat een moedig besluit om zomaar aan een vreemde je nier af te staan! Ik kreeg er zelfs nog een lief verhuiskaartje bij! En het enige wat ik terug heb kunnen doen is een kaartje schrijven naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis zou dan zorgen dat het kaartje bij de donor kwam.
De afgelopen jaren heb ik mijn nierverjaardag altijd gevierd met een etentje. In deze corona-tijd kan dat natuurlijk niet, dus dat etentje houden we tegoed. Maar misschien loop ik straks wel even naar de supermarkt om wat gebakjes te kopen. Dan is het toch nog feestelijk vandaag!