Gistermiddag heb ik met een groep vrienden een spelletjesmiddag gehouden bij mij thuis.
Ingmar, Edwin, zijn dochter Lise, Lou en zijn dochter Sabine en ik hebben de hele middag (en een gedeelte van de avond) spelletjes gespeeld. Naast The Mind waren het twee spellen die ik ook nog niet eerder gespeeld had.
We begonnen met Hanabi wat vuurwerk betekent in het Japans. Het is een cooperatief spel waarbij je je eigen kaarten niet kunt zien maar wel die van je medespelers. Je moet een zo mooi mogelijk vuurwerk maken door 5 rijen van kaarten neer te leggen met de nummers 1 t/m 5. Het lastige is : je hebt met z’n allen maar 8 mogelijkheden om een hint te geven aan een medespeler (zoals : deze kaarten zijn groen OF deze kaarten zijn een 4) en de enige mogelijkheid om ‘hint-muntjes’ terug te verdienen is om kaarten weg te gooien. Maar door ze weg te gooien bouw je geen vuurwerk op. Officieel is het een spel voor 2 tot 5 spelers maar met 6 spelers was het ook nog wel te doen. Natuurlijk hadden we aan het einde van het spel geen perfect mooi vuurwerk maar ons publiek was op zijn minst tevreden!
Daarna hebben we een volgend cooperatief spel gedaan : De vergeten stad. Ook weer voor 2 tot 5 spelers maar er zaten 6 rollen in de doos, dus hebben we het gewoon weer met 6 spelers gespeeld. In dit spel ben je met z’n allen in een woestijn neergestort. De enige mogelijkheid om eruit te komen is om onderdelen van een vliegmachine uit te graven en daarmee weg te vliegen. Het probleem is dat er na iedere spelersbeurt een zandstorm waait die de kaarten op het speelbord verplaatst en die vooral veel zand achterlaat. Bovendien is er niet veel water en dus is het een spannend spel! Helaas redden we het niet en mijn karakter sterft aan dorst (ik had ook de kleinste waterfles). Een erg leuk spel wat we een volgende keer zeker nog een keer gaan spelen.
En natuurlijk mocht ook The Mind niet ontbreken! Officieel voor 2 tot 4 spelers maar ook nu weer gewoon met z’n zessen gespeeld. Ik heb het spel al eerder uitgelegd. Blijkbaar was onze concentratie dit keer een stuk lager dan voorgaande keren, want het lukte maar niet om voorbij level 3 te komen. Na het avondeten ging het een stuk beter, we kwamen tot level 6 (van de 8 die nodig zijn om het spel te winnen).
Rond 20:00 uur was de dag voorbij. Al met al hebben we een erg leuke spellenmiddag gehad. We hebben alleen maar cooperatieve spellen gespeeld. Ik vind dat persoonlijk een heel mooi concept. Je hebt niet echt een winnaar of een verliezer maar speelt gezamenlijk voor 1 doel. Toch heb ik ook nog wel wat spellen waarbij er wel een winnaar uitkomt die toch leuk zijn om te spelen. In de nieuwere spellen blijf je gezamenlijk spelen totdat aan het einde een winnaar bekend wordt. In tegenstelling tot de oude spellen (Monopoly, Risk) die uren konden duren en waar het zomaar kon zijn dat je met wat pech na een half uur al langs de zijkant zat mee te kijken.
In januari dan plannen we weer zo’n dag! En dan zal ik denk ik weer een spel meenemen met een echte winnaar op het einde.