Ik was gisteren even bij de opticien omdat ik vorige week mijn hoofd had gestoten waardoor een pootje van mijn bril wat scheef stond.
Daardoor zat mijn bril niet lekker meer. Omdat ik zelf niet weet waar ik dan aan moet buigen laat ik dat door de opticien doen. Hij heeft dus even gekeken hoe de bril zat en nam de bril toen mee naar zijn werkplaats.
Ik hoor hem ineens mompelen: tja.. dat dacht ik wel!
Waarna hij zegt : dat moet een behoorlijke klap zijn geweest! Nu is het pootje afgebroken!
Euhm… en nu? Ik zie niks zonder bril en ik durf niet eens zonder bril naar huis te lopen! (gelukkig was Peter bij me, dus die had als ‘blinde-geleider’ kunnen dienen). Maar gelukkig kon het pootje provisorisch gelijmd worden. Ik kon in ieder geval met een bril op mijn neus naar huis en op zoek gaan naar een reserve bril.
Het gebroken deel was trouwens verder niet te herstellen dus de opticien heeft een nieuwe bril (zonder pootjes, want die zijn er aan te schroeven) besteld uit Duitsland. Vanwege Pinksteren kon dat wel een week of zo duren dus in de tussentijd loop ik weer met mijn oude bril. Gelukkig is de sterkte in de glazen niet enorm gewijzigd!