Vandaag is een echte pechdag :
Vanochtend om 8 uur heb ik de tandarts gebeld omdat er een stukje kies afgebroken lijkt te zijn. Ik had donderdag op iets hards gebeten, maar verder niks aan gemerkt. Vrijdag na het avondeten leek er iets tussen mijn kiezen te zitten, maar ik kreeg het met een tandenstoker niet weg. Inspectie in de spiegel liet zien waarom: een hele zijkant (1 mm of zo..) van mijn kies is afgebroken en zit nu klem tussen de twee kiezen in. ’s Avonds heb ik nog een ijsje gegeten en bewust het ijs ook over die plek laten gaan. Geen probleem, dus geen issues met koud en warm. En dus ben ik redelijk gerust op kampeerweekend gegaan, wel ervoor zorgend dat ik aan de linkerkant niet zou eten.
En vanochtend dus de tandarts gebeld. Gelukkig kon ik 10:45 terecht, dus vanuit mijn werk even naar huis om paracetamol in te nemen (preventief) en om mijn tanden te poetsen en dan door naar de tandarts. Het stukje kwam er ook daar niet uit maar er moest toch geboord worden, dus werd het stukje ook eruit geboord. Daarna is het breukvlak schoongemaakt en wat opgeruwd waarna ik een nieuwe vulling kreeg.
Ik zat nog in de wachtkamer bij de tandarts toen ik een berichtje kreeg van Peter. Hij had zijn hoofd flink gestoten en had (net als ik) paracetamol gepakt.
Eenmaal terug op mijn werk ging het nog steeds niet beter met Peters hoofd. Hoofdpijn, duizelig, misselijk en lichtgevoelig. Bovendien wist hij niet meer wat hij deed vlak voordat hij zijn hoofd stootte. Oftewel: het was een flinke klap. Autorijden was voor hem geen optie en dus kon ik weer de auto in. Deze keer naar Peters werk om hem op te halen. Zijn auto laten we daar maar staan, die halen we later wel op of ik breng hem – als hij weer beter is – in de ochtend naar het werk zodat hij ’s avonds weer terug kan rijden.
Ik ben niet meer naar mijn werk gereden, maar zit nu thuis aan de eet-tafel te ‘werken’. Want zonder opdracht is er toch niet veel te doen behalve studeren. En dat kan ook thuis.