Vandaag ben ik 20 jaar in dienst bij Atos.
Ik weet nog bijna als de dag van gisteren hoe ik hier terecht kwam. Bij mijn vorige werkgever (waar ik ook mijn afstudeerstage had gedaan) had ik al 2 half-jaar-contracten gehad. Het project waar ik aan werkte was nog niet helemaal af en dus wilden ze me nog graag in dienst houden. Maar dat zou dan een vast contract moeten worden. Dat kreeg ik dus ook aangeboden, maar met een salaris wat totaal niet marktconform was. Toen ik daarover begon kreeg ik te horen dat het de stok achter de deur was om mij te stimuleren om te gaan solliciteren.
Pardon??
In 1997 was er een enorme vraag naar ICT’ers. Mijn vorige werkgever had waarschijnlijk gehoopt dat ik het project nog zou afmaken en daarna zou overstappen naar een ander bedrijf. Maar als je mij 500 gulden (toendertijd nog) per maand minder salaris geeft omdat ik eigenlijk moet solliciteren, dan doe ik dat ook! Diezelfde dag heb ik vriend Felix opgebeld of ze bij Origin (de voorloper van Atos) nog mensen nodig hadden. En diezelfde middag werd ik gebeld door toenmalig manager Jan : [start sollicitatie]”Hoi, heb je zin in een jaarcontract?” “Ja stuur maar op!” [einde sollicitatie].
Een dag later lag er een contract op mijn deurmat met ingangsdatum 1 juli 1997. Maar omdat ik nog een weekje of 2 vakantie wou hebben mocht ik de datum in het contract aanpassen naar 14 juli.
En zo is het gekomen dat mijn contract op 14 juli 1997 is ingegaan.
Mijn oude werkgever was behoorlijk beteuterd toen ik hem 2 dagen na het stok-achter-de-deur-gesprek liet weten dat ik niet inging op het bod voor een vast contract en dat ik nog 2 weken aan vrije dagen had staan zodat ik over 10 dagen weg zou zijn…
Het project heb ik trouwens een paar maanden later alsnog in een aantal zaterdagen (dik betaald) afgemaakt.