Zondag vertelde ik al aan Peter dat ik verkouden zou worden.
Maandagochtend stond ik op en ik voelde gewoon dat ik die dag niet kon gaan werken. Ik voelde me eigenlijk nog best oké en mijn neus was nog volledig open. Toch wist ik al dat ik die dag zou instorten. Ik nam mijn temperatuur op en deze was 37,5. Niet hoog maar wel hoger en toen wist ik het zeker. Ik meldde me ziek en plofte op de bank.
Dinsdag had ik nog steeds keelpijn en zag ik witte stipjes achterin mijn keel. Oftewel.. de keelpijn is een keelontsteking. In de ochtend viel het nog mee maar in de middag begon het niezen. ‘s Nachts had ik voor het eerst mijn Tocotolin nodig want mijn neus ging dicht.
Vandaag is hopelijk mijn slechtste dag want ik heb de doos tissues bijna leeg en mijn ogen blijven tranen. De keelontsteking lijkt in ieder geval al voorbij. Nu moeten mijn oren nog ‘plop’ zeggen en mijn voorhoofd nog leeglopen en dan is deze verkoudheid ook weer voorbij.
[Update vrijdag 20 januari]
Woensdag was nog niet mijn slechtste dag. Donderdag werd ik wakker met hoofdpijn en bij het minste of geringste schoot mijn temperatuur omhoog naar 38 graden. Na een uurtje slapen op de bank zakte het weer. Omdat ik bij koorts naar de Eerste Hulp moet zat er niks anders op dan heel rustig op de bank blijven liggen. Zelfs avondeten klaarmaken was te veel.
Blijkbaar was dat het dieptepunt. Vanochtend stond ik op met een stuk minder hoofdpijn, mijn ogen zijn na 3 dagen gestopt met tranen en daarmee is ook het constante gesnottter gestopt. Daarmee is het nog zeker niet over want ik proef nog steeds niks en ik heb nog steeds het idee dat mijn oren ‘plop’ moeten zeggen.
Maar er is verbetering!