Vandaag liepen Peter en ik even bij kringloopwinkel De Kempen binnen en vonden daar deze naaimachine.
We hadden al eerder eens tegen elkaar gezegd dat het heel handig zou zijn om zelf een naaimachine in huis te hebben voor makkelijke klusjes (zoom vastnaaien etc.).
Ik had gisteren weer eens wat dozen geopend die ik in de opslag had staan en daar zaten onder andere twee dozen oude kleding bij. Ik ben door de berg kleding heen gegaan maar het meeste ging ik toch niet meer aandoen. En dus hadden we twee verhuisdozen vol kleding die we vanmiddag naar de kringloopwinkel hebben gebracht. Als dank kregen we een kortingsbon voor 10% korting in de winkel.
We hadden niks nodig maar in een kringloopwinkel vind je soms toch wel bruikbare spullen. En zo vonden we drie naaimachines. We keken elkaar aan, knikten en kozen de meest nieuwe (35 euro) en liepen ermee naar de kassa. “Die willen jullie niet hebben” zegt de kassiere, “Zet hem maar weer terug!”
??????
De kassiere vertelde dat de machine die we gekozen hadden misschien wel aan de buitenkant het mooiste was, maar dat het kwalitatief de slechtste van de drie was. Ik kon beter voor de Pfaff gaan. Die was voor mij – als beginner – veel beter omdat er minder opties op zaten en de motor was veel sterker. Met de Pfaff zou ik door spijkerstof kunnen naaien en dat zou met “dat ding” niet lukken.
De Pfaff kostte wel 50 euro, maar ik mocht hem voor 40 euro meenemen (en dan was de 10% bon niet geldig). Eigenlijk was hij dus ietsjes duurder dan onze eerste keuze maar ik ben toch blij dat we nu voor deze gekozen hebben!
En nu moeten we dus op cursus bij Peters moeder (die in de confectie heeft gewerkt) of bij mijn moeder.
Ow.. de naaimachine is in de winkel nog getest dus hij knort nog tevreden.