Op 1 april, precies een jaar na mijn transplantatie mocht ik weer naar het AzM voor mijn 12 maanden biopt.
De 24 uurs bloeddrukmeter die ik gisteren had meegekregen bleek pas om 23:00 over te stappen van ieder kwartier naar ieder half uur (en dus niet ieder uur zoals ze mij gisteren beloofd hadden). Gelukkig ging het kwartier schema op 1 april ook pas om 8:00 weer in. Maar dan nog… ieder half uur in de nacht! Je zult begrijpen dat ik niet veel geslapen heb van donderdag op vrijdag!
Vrijdag meldden Peter en ik ons iets na 8:00 in Maastricht. Daar kreeg ik een van de transplantatie-kamers toegewezen. Een ruime kamer (eigenlijk voor twee personen) maar waar maar 1 bed in staat met eigen toilet en douche. Lekker luxe dus!
Ik kreeg meteen het blauwe operatie jurkje aan, maar het duurde nog tot 9:30 dat ze me kwamen halen voor het biopt. Op zich nog vrij vlug omdat ik de vorige keer veel later aan de beurt was.
Ik kreeg dit keer een assistent radioloog die onder begeleiding van de echte radioloog het biopt ging uitvoeren.
Na het eerste onderzoek om de exacte plaats van het biopt te bepalen (op de echo was nu duidelijk het afgestorven deel van de nier te zien: de nier zag er daar niet mooi rond uit) werd mijn huid verdoofd en ook een poging tot verdoving van het onderliggende weefsel. Er werd weer een klein sneetje in mijn huid gemaakt en daarna kwam de bioptie naald..
Het biopt was pijnlijker dan ik me kon herinneren. Vooral het ‘doorboren’ van het nierkapsel was nu erg pijnlijk. Gelukkig zakte de pijn vrijwel meteen weer weg als hij met de naald weg was uit dat gebied.
En gelukkig hoefde er maar twee ‘hapjes’ genomen te worden omdat ze beide voldoende nierweefsel bevatten.
Daarna kreeg ik een pleister op het kleine wondje en kreeg ik een infuuszak van 2 kilo op de wond om druk uit te oefenen op de biopt plaats om zo de kans op een bloeding te verkleinen.
Rond 10:30 was ik weer terug op mijn kamer en het lange liggen kon beginnen!
Ik had gehoopt dat ik nog een dutje kon doen vanwege mijn slechte nachtrust, maar dat lukte op de een of andere manier niet. Dus ik heb maar een beetje TV gekeken en een spelletje gespeeld op mijn tablet.
Om 13:00 kwam de lunch en mocht ik eindelijk wat eten! En de twee uur plat liggen waren toen ook al voorbij dus mocht ik ook wat meer overeind komen.
Rond 14:00 werd er nog eens bloed afgenomen om mijn HB gehalte te meten. Als dat namelijk te heftig gedaald was zou dat een interne bloeding betekenen en moest ik blijven. Mijn HB was gedaald van 9.4 naar 8.7. Binnen de limiet dus van de arts mocht ik na 6 uur gaan.
Volgens de verpleegkundige die mij ’s ochtends had opgehaald zou ik om 16:00 dan weer uit mijn bed mogen. Dat leek mij korter dan de voorgeschreven 6 uur, maar ach… een half uurtje korter zal het verschil ook niet meer maken.
Om 16:00 stond ik dus naast mijn bed.. vlug plassen, kleren aan en weg hier!!
Ik heb de rest van de middag en avond nog wel wat pijn gehad bij sommige bewegingen. Mijn buikspieren zijn natuurlijk weer geraakt wat een vervelend gevoel geeft als je loopt of weer wilt opstaan.
Vanochtend is dat gevoel al grotendeels weg dus ik doe het nog wat rustig aan de komende dagen en dan is ook dit avontuur weer achter de rug. Op 19 april krijg ik de uitslag en hoef ik hopelijk voorlopig niet meer naar Maastricht!