De afgelopen weken hebben wij iedere donderdagavond Expeditie Robinson gekeken. Gisteren was de finale.
Ik volg Expeditie Robinson al jaren. Vooral omdat ik het een spannende combinatie vind tussen ‘overleven op een onbewoond eiland’ en ‘het spel van eliminatie spelen’. Want je kunt heel goed zijn in overleven, maar daarmee red je het in Expeditie Robinson niet alleen. Als je niet goed in de groep ligt, dan stemmen ze je eruit. Ben je te sterk, dan stemmen ze je er uit. Doe je niet genoeg, dan stemmen ze je er uit.
Het is een heel dun lijntje of je mag blijven wat ook nog eens beïnvloed wordt door : ga je als groep of individu een proef winnen en win je daardoor immuniteit? Want dan mag er niet op je gestemd worden.
Bovendien moet je zelf sterk genoeg zijn om ook in de expeditie te kunnen blijven. Kun je tegen weinig tot niets eten 4 weken lang? En heb je niet teveel heimwee?
Het gevolg is dat de finale van Expeditie Robinson altijd een bijzondere samenstelling heeft. Soms zijn het toch hele sterke spelers of spelers die ik vreselijk irritant vond, maar die op het juiste moment immuniteit haalden waardoor ze niet weg te krijgen waren. Vaker zijn het mensen waarbij je aan het begin van de serie nooit had gedacht dat ze überhaupt zouden overleven. Of die door slim gekonkel en samenwerken andere deelnemers naar huis hebben gestuurd.
De finale van gisteren heb ik trouwens nog niet afgekeken. Daarvoor was ik te moe. Maar ik heb het opgenomen, dus komend weekend ga ik zien wie Expeditie Robinson 2015 gewonnen heeft.