Vandaag zijn Peter en ik 3 jaar samen. En hoe vieren we dat? Juist … ‘romantisch’ in het ziekenhuis 😀
Toen ik ruim 2 jaar geleden plotseling in het ziekenhuis kwam met chronisch nierfalen en moest starten met dialyse had ik niet gedacht dat Peter bij mij zou blijven. We kenden elkaar maar net en waarom zou je bij iemand blijven die zoveel ellende en gedoe je huis binnen brengt? Maar Peter bleef en daar was ik heel blij mee. Peter was een hele grote steun voor mij toen ik operaties moest ondergaan (veel stress) en weer moest herstellen (veel verzorging/ondersteuning nodig).
En net toen ik mijn leventje weer een beetje op de rit had, kon ik Peter steunen met de problemen met zijn rug en het feit dat hij daardoor zijn werk niet meer kon doen.
Medisch gedoe is dus een beetje ‘ons ding’. Heel raar is het dan ook niet dat we vanmiddag ‘romantisch’ samen naar het ziekenhuis gaan voor een van mijn maandelijkse controles.