Het 3 maanden biopt

Gisteren had ik mijn 3 maanden biopt.

Nadat Peter en ik ons rond 7:30 gemeld hadden op afdeling D5, werden er 20 buisjes bloed afgenomen. Even later kwam de verpleegkundige nog terug: 1 buisje bevatte te weinig bloed, dus die moest opnieuw geprikt worden.
Daarna kon ik door naar het laboratorium waar mijn bloedstolling getest zou gaan worden. Daarbij worden er 3 krasjes/prikjes in mijn arm gemaakt en word er gemeten hoe snel mijn bloed daarna gestold is. In mijn linkerarm mag dit onderzoek niet gedaan worden, daar zit namelijk mijn werkende shunt. In mijn rechterarm zit ook een kunststof bloedvat, maar dat zat al daags na de aanleg ervan dicht. Toch was dit blijkbaar de reden dat het bloedstolling onderzoek niet gedaan mocht worden. Hun oplossing : dan prikken we een buisje bloed. Prima, maar dat moet dan uit mijn shunt.. Dat mocht blijkbaar ook niet en omdat ik verder moeilijk te prikken ben werd besloten het onderzoek dan maar niet te doen.
Uit het eerder bloedonderzoek was namelijk al mijn trombocyten waarde bepaald. En die trombocyten spelen een rol bij de bloedstolling.

Ik kon dus weer terug naar de afdeling waar ik een bed toegewezen kreeg en niet lang erna een sexy blauw operatie-jurkje mocht aandoen. Met bed en al ging ik naar de Radiologie afdeling voor mijn biopt.

Met echo wordt daarbij eerst bepaald waar ze het biopt zullen gaan nemen. Aangezien 1/3 van mijn nier niet doorbloed is en een ander deel moeilijk bereikbaar is (en het centrum van de nier te veel bloedvaten bevat) was de keuze niet heel erg groot. Met pen werd een kruisje gezet… nog een keer gecontroleerd en daarna met een ballpenhuls een deukje gemaakt in mijn huid.
De huid werd daarna verdoofd en ook het onderliggende weefsel richting de nier (o.a. mijn buikspieren) kregen een dosis verdoving. Dat is eigenlijk het meest pijnlijke van heel het onderzoek. Daarna was het nog even wachten en het biopt kon beginnen : Er werd een klein sneetje in mijn huid gemaakt. Met een dikke breinaald gingen ze mijn buik in en onder geleide van de echo werd gekeken of ze op de juiste plek bij de nier waren aangekomen. Daarna werd het happertje ‘afgevuurd’ en was het eerste biopt klaar. Je zou denken dat dat pijn doet, maar omdat een nier geen zenuwen bevat (en het geheel goed verdoofd was) voelt het alsof je een vinger hard in je zij geduwd krijgt.
Daarna volgde nog 1 biopt en was het klaar. Nog even het sneetje afplakken met een pleister en een grote infuuszak op de wond en ik mocht terug naar de afdeling.

Eenmaal op de afdeling moest ik nog 2 uur nuchter blijven, kreeg ik in die eerste twee uur ieder half uur een controle van mijn bloeddruk (om te zien of er een interne bloeding was). Na die 2 uur mocht ik gelukkig weer eten en drinken, maar moest ik nog 4 uur blijven liggen.

Het was 17:00 toen ik eindelijk weer overeind mocht komen. Peter en ik hebben nog even gewacht zodat we de warme maaltijd nog konden meepikken. En daarna was het naar huis.

En de bloedwaardes van gisteren : Kreatinine 135 en HB 7.4.