Rond 13:00 mocht ik woensdag eindelijk naar de OK. Of eigenlijk naar de voorbereidingsruimte.
Rond 14:00 mocht ik op de operatietafel klimmen en werd ik naar de OK gereden. De chirurge stelde me nog een paar vragen en vertelde dat de operatie ongeveer 2 uur zou duren. Ik kreeg een infuus, de anesthesist kwam met een spuitje,spoot het in en zei: dit is je eerste cocktail.
En floep…. Weg was ik!
Het volgende moment merkte ik dat er iets in mijn keel zat. En als ik erop kauwde dat ik geen adem kon halen. Vervolgens gingen ze dat ding uit mijn keel halen met de nodige braakneigingen. Toen het eindelijk uit mijn keel was kon ik vragen hoe laat het was. Het was half vier! Nou dat hadden ze snel gedaan dan!
Toen kwamen ook mam en Jo aan mijn bed. Je bent wakker, je ziet er een stuk beter uit als gisteravond en vanochtend! Huh?? Wat voor een dag is het dan? Het is donderdag! Huh, maar ik werd toch op woensdag geopereerd? Huh?
Een paar uur later kwam ook de chirurge nog even langs. De operatie was moeizaam gegaan. Ten eerste had ik blijkbaar overgegeven en was mijn maaginhoud mijn longen ingeschoten. Om mijn longen te ontlasten hebben ze me een dag in slaap gehouden terwijl ik ondertussen ook een longontsteking ontwikkelde vanwege die maaginhoud in mijn longen.
Bovendien had de donornier twee slagaders, een dikke en een dunne. In eerste instantie waren beide slagaders aangesloten en leek de nier goed doorbloed. Nadat ook de urineleider aangesloten was bleek het bloed in de dunne slagader gestold te zijn. Dus moest de nier opnieuw gespoeld worden en is daarna besloten om de dunne slagader niet aan te sluiten. Een gedeelte van de nieuwe nier wordt dus niet doorbloed. Het zou kunnen dat de andere slagader dat nog over gaat nemen, maar daar moest ik niet te hard op hopen. Omdat de nier ook twee keer gespoeld is geweest is deze veel langer uit het lichaam geweest dan een normale levende donornier en dus moest ik de ontwikkeling van deze nier ook vergelijken met die van een overleden donor.
Het kreatinine daalt langzaam in mijn bloed, maar niet zo snel als bij een levende donornier. De nefrologe is echter wel tevreden, en dus zal ik dat ook maar zijn!