Ik heb het gedaan!!

Vanmiddag stond op het programma van mijn actieve dialyse dat ik mezelf zou gaan aanprikken.

Dat is natuurlijk het programma, maar als ik niet zou durven dan hoefde ik niet te prikken. Gelukkig kreeg ik een geduldige verpleegkundige die mij begeleid heeft zodat ik de eerste naald in mijn arm durfde te prikken:
Eerst schrok ik van het gevoel van de naald op mijn huid, dus trok ik terug. De naald is zo scherp dat er meteen een drupje bloed verscheen. Daarna prikte ik nog een keer en duwde door dit keer. Precies in een zenuw, dus het deed pijn!
Toch duwde ik voorzichtig door totdat ik het ‘plopje’ voelde. Dat was het sein dat de naald in het vat zat en dat ik de naald moest afvlakken en in het vat opschuiven. Tadaaaaa, ik heb mezelf aangeprikt!!!
Uiteraard volgde daarna de tranen van ontlading, maar ik had het toch gedaan!!

Eigenlijk had ik mezelf voorgenomen om maar 1 naald te doen, maar toen de verpleegkundige me vroeg of we de tweede ook samen zouden doen dacht ik “waarom niet?”. En dus ging de tweede naald er ook in. Misschien nog wel pijnlijker dan de eerste naald, maar eenmaal begonnen moet je door dus heb ik vandaag twee naalden in mijn arm gestoken!!

Ik ben supertrots op mezelf!!