Zaterdag om een uur of twee moest Diezel er weer aan geloven… De trimster belde aan bij de voordeur.
Ervaring leert dat Diezel wegduikt zodra de trimster in zicht is, dus als hij vrolijk staat te blaffen aan de gangdeur moet Priscilla hem optillen en vasthouden zodat we de trimster kunnen binnenlaten. Daarna moeten we hem vast blijven houden totdat de trimster hem een halsbandje om kan doen en aan de kniptafel kan haken.
Eigenlijk ondergaat Diezel de knipbeurt best aardig. Maar op het moment dat zijn pootjes aan de beurt zijn dan begint het zielige gepiep. De blik in zijn ogen is dan ook echt verscheurend. Je zou bijna besluiten om maar te stoppen met knippen, maar ja… met zo’n half geknipte hond durft niemand over straat!
Zodra de trimster klaar is en Diezel weer los mag is het dan ook altijd groot feest. Van gekheid rent Diezel van voor naar achter door de kamer. Helemaal blij met zijn nieuwe vrijheid, beter gezichtsveld en betere grip op de vloer.
En wij moeten weer wennen aan het getrippel met zijn nageltjes over de grond en zijn flapperende oren als hij zich uitschud.