Twijfels over transplantatie??

Gisteren stond de nefroloog aan mijn dialyse stoel voor het wekelijkse visite rondje. Hij zag in zijn computer staan dat ik met de dietiste had gesproken en dat ik haar had verteld dat ik twijfels had over transplantatie.

Huh???? Ik heb helemaal geen twijfels! Ow wacht… ik weet het weer. Ja, ik heb twijfels of ik een nier van Peter zou willen!
Nou, dat verklaarde een hoop vond de nefroloog. Die twijfels kon hij zich inderdaad goed voorstellen en dat nuanceerde de zaak natuurlijk behoorlijk. Als ik twijfels heb over een niertransplantatie, dan hoef ik ook al die onderzoeken niet te doen. Maar deze twijfels zijn mogelijk uit de weg te helpen met wat gesprekken met een psycholoog (en natuurlijk met Peter).

Nee hoor, ik kon de nefroloog verzekeren dat die onderzoeken echt nodig zijn omdat ik echt wel op die wachtlijst geplaatst wil worden (met inmiddels al een jaar wachttijd achter mijn naam).

Het is natuurlijk te vroeg om echt te gaan nadenken over wel/niet een levende donor. Zolang Peter nog niet getest is of hij uberhaupt een nier mag geven en daarna of het uberhaupt wel in mijn lijf zou passen, is er niets aan de hand. Als het niet past, dan is het einde verhaal en wacht ik op een overleden donor.

Als het wel past, dan moeten er goede gesprekken gevoerd worden :
– Wat als hij doneert en ik slik mijn medicijnen niet, mag hij er dan wat over zeggen?
– Wat als hij doneert en de nier stoot af… Wat dan?
– Wat als hij doneert en ik vind hem over een tijdje niet meer zo leuk. Moet ik dan bij hem blijven als dank voor de nier?
– Onstaat er niet een machtsverhouding waardoor onze relatie onder spanning komt te staan?
….

Ik heb al met verschillende mensen (dialyse verpleegkundige, dietiste, nefroloog, ervaringsdeskundige neef Bart en natuurlijk met Peter) over deze situaties gesproken. En eigenlijk zeggen ze allemaal : Als Peter doneert, doet hij dat volledig vrijwillig en zonder er iets voor terug te willen. Sterker nog, een nier krijgen betekent dat ik weer ‘beter’ word zodat ik eigenlijk meteen iets veel belangrijkers teruggeef : Een ‘normale’ Ingrid ! Ik ben niet (minder) gebonden aan een dieet, ik kan weer op vakantie gaan, ik ben minder vermoeid en ik ben meer thuis (geen dialyse).

De onderzoeken mogen wat mij betreft dus zo snel mogelijk beginnen !!