Zonet stond de nefroloog aan mijn stoel en vroeg me of ik al eens nagedacht had over transplantatie. Het blijft gewoon een emotioneel moeilijke beslissing. Rationeel is er geen twijfel mogelijk.
Nijmegen voelt als een warm vertrouwd ziekenhuis waar alle transplantaties in mijn familie zijn uitgevoerd. Onze familie zal ook wel ‘beroemd’ zijn daar. Voor mijn moeder en zus zou Nijmegen ook veel makkelijker bereisbaar zijn. Maar Nijmegen wil een BMI onder 27 en gebruikt het medicijn Prednison.
Ik zal dus moeten afvallen van Nijmegen en mijn ervaringen daarmee zijn inmiddels niet geweldig. Bovendien ben ik geen fan van Prednison…
Maastricht voelt als een koude fabriek waar plat limburgs gesproken wordt ook al praat je nederlands. Het is een stuk verder reizen en mijn familie is er niet bekend. Maar ze hanteren een BMI grens van 35 en gebruiken andere medicijnen. Voor Maastricht hoef ik dus niet meer af te vallen en de medicijnen lijken me ook wat vriendelijker voor mijn lijf.
Moet ik mijn keuze dan laten afhangen of mijn bezoek verder zou moeten reizen? Of omdat ze ervaring hebben met mijn vader? Ik ben tenslotte toch gewoon een nieuwe patient met een eigen medisch dossier.
De nefroloog snapte mijn dilemma maar gaf aan dat de resultaten van beide ziekenhuizen gelijk zijn. Nijmegen heeft langer ervaring maar ook Maastricht komt niet net kijken. Wel was de kans op beginnende afstoting bij Maastricht wat groter, maar deze kon makkelijk met extra medicijnen worden gestopt. Dat zou dan niet leiden tot verlies van de getransplanteerde nier.
Ik loop al zo lang te hikken tegen deze beslissing dat ik nu mijn rationale kant eens heb laten spreken. De knoop is doorgehakt, de kogel is door de kerk: het wordt Maastricht!
De nefroloog gaat nu een transplantatie dossier maken. Misschien dat ik hier in Veldhoven nog wat onderzoeken moet doen en er wordt wat extra bloed afgenomen. Daarna wordt het dossier naar Maastricht gestuurd met het verzoek om mij uit te nodigen voor de overige onderzoeken. Dat betekent trouwens niet dat ik over een half jaar getransplanteerd ga worden. Tenzij er een geschikte levende donor is..
Goed gedaan Ingrid. Jij moet zelf achter de beslissing staan en als dat goed voelt is het goed. .Voor ons kunnen we alles aanpassen als het zo ver is. (misschien een weekje Maastricht Hotel de stad is mooi) Groetjes Mam
Jouw leven, jouw lichaam, jouw beslissing. En een opname is maar tijdelijk, dan moeten we maar een tijdje wat creatiever worden om op ziekenbezoek te komen. Ook dat overleven we wel weer.
Prima besluit! Ik snap je reserves voor Nijmegen vanwege het verpicht afvallen. En begrijp ook wel dat je je graag in een vertrouwde omgeving bent. Maar het ziekenhuis is, als het goed is, maar tijdelijk. Een nier gaat je dagelijks helpen en geeft je meer vrijheid. Hoe sneller dit moment, hoe beter.