Toen ik gisteren na de dialyse thuiskwam stond Diezel zoals gewoonlijk weer te trappelen aan de deur.
Wat hij waarschijnlijk alweer vergeten was, is dat hij die middag door de trimster weer gekortwiekt is. Voor mij was het dus best een schok om hem weer zo kaal te zien.
Hij trippelt nu weer met zijn nageltjes over de vloer en als hij met zijn oren ‘flappert’ dan klinkt het veel harder als gisteren. Aangezien het nu lekker weer geworden is, is het maar goed dat zijn winterjas weer uit is.