Gisteren was de dag voor Frank en Judith.
We werden allemaal verwacht bij kasteel Henksenhage waar ze met een mooie oldtimer aankwamen. En een trotse Frank en een stralende Judith stapten uit.
Het wettelijk huwelijk had een persoonlijk tintje en ik geef het eerlijk toe: mijn lenzen konden af en toe wat beter zwemmen dan ze gewoonlijk doen.
Terwijl we daarna als daggasten werden getrakteerd op een lunch gingen Frank en Judith foto’s maken. Tijdens die lunch zijn Carlijn, Joris en ik alvast richting de kerk vertrokken. We hadden namelijk stiekem gerepetereerd op een stukje wat we in de kerk gingen spelen voor Frank en Judith. En hoewel we het genoeg gerepeteerd hadden werd het toch wel even spannend toen ik een foutje maakte. Alhoewel ik later begreep dat niet iedereen dat gehoord heeft.
Na de kerkdienst werden we op het kasteel verwacht voor een diner. Tussen de gangen door werden er sketches uitgevoerd en het toetje was een stuk bruidstaart.
En terwijl wij als vriendengroep nog vlug het kado in elkaar knutselden ging beneden het feest alweer verder met een ontzettend leuke band: Leuke muziek die enthousiast en energiek werd gebracht. En met een volume waarbij de hele zaal het kon horen, maar waar achterin de zaal niet geschreeuwd hoefde te worden om elkaar te kunnen verstaan.
Ik weet niet eens meer hoe laat het was toen Frank en Judith uiteindelijk richting de bruidssuite gingen. Maar ik weet zeker dat ze genoten hebben.
En nu is het voor hen uitrusten op hun ‘onbewoonde’ eiland. Ik gun het ze van harte!