Vandaag zijn ze weer begonnen… de wandelaars van de 4Daagse van Nijmegen.
In 1994 heb ik ‘m zelf gelopen. Vier dagen achter elkaar 40 kilometer per dag.
Ik weet nog dat ik samen met Hilde ben gaan trainen in februari van dat jaar. We waren begonnen met 2.5 kilometer. En heel geleidelijk aan liepen we ieder weekend steeds verder. Langs de route van de bus zodat we ten alle tijden bij een bushalte konden neerploffen en ons weer naar huis konden laten rijden.
Op het einde liepen we makkelijk 20 kilometer naar Nijmegen toe om daar een milkshake te halen en daarna liepen we weer 20 kilometer terug naar huis. “Even een milkshake halen” noemden we dat 🙂
En toen die 4Daagse.. Ik weet nog dat het bloedheet was al die dagen lang. De laatste dag mochten we zelfs nog een uur eerder starten vanwege het hete weer. En met wat blaren (stuk of 10 op mijn linkervoet, opgelopen op dag 2) heb ik toen de finish gehaald. Hoe? Geen idee.. het viel me eigenlijk nog best wel mee!
En nu.. 14 jaar later denk ik: je bent gek om 40 kilometer te gaan wandelen! Dan pak je de auto!
Bovendien heb ik mijn 4Daagse kruisje nu. De echte uitdaging is er dus af (wist je dat het een echte koninklijke onderscheiding is?). Maar toch blijft die 4Daagse ieder jaar weer een beetje kriebelen. Zal ik dan volgend jaar toch nog eens??