Volgens mij ben ik nerveuzer voor de bruiloft dan Doris en Erik.Niet dat ik strak sta van de zenuwen, maar ik merk dat ik me toch al vast wat schrap zet voor allerlei dingen die mis zouden kunnen gaan en die ik allemaal zal moeten gaan regelen.
En eigenlijk is dat belachelijk. Het programma is bijna van minuut tot minuut geregeld. En al volgt het niet het exacte schema… een beetje improvisatie op de dag zelf houdt het allemaal leuk en spontaan. Bovendien zijn mensen kudde-dieren. Je hoeft er maar 1 de goede richting in te duwen en de rest van de gasten volgt als makke schapen.
Bovendien hebben veel (dag)gasten al allerlei nood-scenario’s: dubbele overhemden, stropdassen, broeken, jurken, pakjes en schoenen. Maarja.. er zal maar een glas baileys over Doris haar “paars-met-gele-bollen-broekpak” gaan… Daar hebben we er echt maar eentje van!
De positieve spanning wordt trouwens nog eens extra verhoogd omdat ik nu – ongeveer 12 uur voordat ik richting Limburg ga vertrekken – nog telefoontjes krijg van mensen die op de valreep toch nog even iets willen checken. Terwijl ik had bedacht om rustig op de bank te relaxen.
Morgen doen we de allerlaatste voorbereidingen en blijf ik alvast bij mijn nichtje slapen. Ik moet vrijdag namelijk akelig vroeg mijn bed uit en dan gaat het feest beginnen!