Vorige week schreef ik nog over de ellende van de pre-verhuizing. Vandaag zijn we echt verhuisd en de ellende is nog niet voorbij.
Op zich ging het verhuizen best goed. Je krijgt een paar grote blauwe plastic kisten (door ons al vlug ‘lijk-kisten’ genoemd). Deze voorzie je van een sticker en je vult de bak met de spullen die je mee wilt nemen. Daarna komen er verhuizers die de bakken mee nemen naar het nieuwe pand.
Omdat ik vandaag naar Utrecht moest voor een vergadering vertrok ik vanochtend vanuit mijn werk voor het laatst uit het oude, vertrouwde gebouw waar ik 6 jaar gezeten had. Weer terug uit Utrecht ben ik maar meteen naar het nieuwe (nog ouder dan het vorige, maar voor ons nieuwe) gebouw gegaan. Daar waren ze net bezig om ons van nieuwe telefoons te voorzien.
En voila! De ellende gaat verder.
Nieuwe telefoons… oftewel: nieuwe telefoonnummers! De nieuwe nummers werden pas vandaag om 17:00 bekend, dus is er morgen geen enkele klant de ons telefonisch kan bereiken. In het oude gebouw is namelijk niemand meer aanwezig die de telefoon kan opnemen en geen enkele klant weet ons nieuwe telefoonnummer. Maar ach.. als ik er klachten over krijg dan stuur ik ze mooi door naar mijn manager!
Over de nieuwe kamer heb ik vooralsnog trouwens nog geen klachten. Het is groter dan de vorige kamer. Het lijkt ook rustiger te zijn en het enige minpuntje wat ik tot nu toe gezien heb is dat we het raam niet open kunnen zetten.