Natuurlijk had ik vandaag niet mijn eerste optreden, maar het was wel het eerste optreden in onze nieuwe bezetting.Voor ons gevoel waren we er net niet klaar voor. Maar hadden we meer tijd gehad, dan was de druk niet zo groot geweest en waren we er waarschijnlijk ook niet klaar voor geweest. Oftewel : de timing was perfect.
We moesten vandaag optreden in het bejaardenhuis waar we normaal gesproken repeteren. In ruil voor gratis repetitie-ruimte moeten we 2 keer per jaar een optreden verzorgen in dit bejaardenhuis. En zo zat vandaag de grote zaal vol met oude mensen. Her en der zaten wat ‘jongeren’, maar de gemiddelde leeftijd was desondanks toch hoog!
Behalve een opmerking van achter uit de zaal dat de presenteer-microfoon te zacht stond hebben we geen vervelende opmerkingen gehad. Nee, het waren allemaal vriendelijke oude gezichten die onze kant op keken en ze waren duidelijk aan het genieten.
De reacties naderhand waren ook erg leuk. Vooral over het zingen was iedereen enthousiast. Zelfs de bekenden die langs waren gekomen, waren lovend over de vele zangstukken. Doordat ons orkestje nu een stuk kleiner is (we zijn ‘nog maar’ met zijn zessen) klinkt het allemaal een stuk kwetsbaarder, maar aan de andere kant zijn de mogelijkheden ook groter. En als je dan binnen deze muzikanten ook nog 3 zangeressen hebt (jaja.. zelfs ik heb weer een stuk gezongen) kun je eigenlijk alle kanten op met ieder nummer.
Nu moet ik ook zeggen dat we een aantal erg mooie nummers gespeeld en gezongen hebben. Hulde aan Hans, die ons in een paar maanden toch weer zover heeft kunnen krijgen!