Gisteren was het Sint Maarten. Niet een dag die ik normaal gesproken zou weten. Ware het niet dat ik afgelopen weekend bij mijn zus was en dat Sint Maarten in Drenthe nog echt wordt gevierd!
Zaterdagochtend was ik in alle vroegte naar het noorden gereden en vlak voor lunchtijd stonden mijn zus en ik al in Assen. Missie: Shoppen!!!
Drie uur later, bijna 200 euro armer en 3 tassen zwaarder gingen we weer terug. Missie geslaagd!
’s Avonds rond 18:00 (precies toen we zaten te eten) ging de voordeurbel. Mijn zus pakt een grote zak snoep, loopt naar de voordeur en zodra deze open ging hoorde ik : “Sint Maarten, Sint Maarten, de koeien hebben staarten, de meisjes hebben klompjes aan, daar komt Sint Martinus aan!”
Een paar minuten later ging de bel weer: (op de melodie van Daar was laatst een meisje loos)”Elf november is de dag, dat mijn lichtje, dat mijn lichtje, elf november is de dag, dat mijn lichtje branden mag!”.
En weer een half uur later: “Mickey Mouse wou iets gaan kopen, ging toen langs de deuren lopen. Mickey Mouse zei dank je wel, en toen naar de volgende bel!”.
Euhm.. *giechel* juist ja! Mijn zus was hierop dus al voorbereid. Ik heb tot 20:00 ’s avonds zitten grinniken om de enorm valse en onmuzikale liedjes die voorbij kwamen. En daar moet je dan ook nog de voordeur voor openhouden zolang ze zingen!