In 2005 was het Le mystere des voix Bulgares, in 2006 Ljiljana Buttler en dit jaar was het de beurt aan Dulce Pontes.
Weer in muziekcentrum Frits Philips, alleen deze keer was ik alleen gegaan. Behalve dat het met meer mensen misschien gezelliger is voor- en achteraf was het geen enkel probleem om alleen (samen met nog duizend anderen in de zaal natuurlijk) naar Dulce te luisteren. Wat een stem heeft die vrouw!
De voorstelling duurde 75 minuten en had een duidelijke opbouw: eerst rustig met Dulce achter de piano zingend en nog twee andere muzikanten (fluitist en cellist). Maar gaandeweg het optreden kwamen er muzikanten bij: nog 3 gitaristen, een slagwerker en een hobo-speler (zeg je dat zo?). En ook Dulce kwam achter haar piano vandaan en stak haar lange jurk omhoog zodat we haar blote voeten met belletjes eraan konden zien en horen.
En voor diegene die nog nooit van Dulce Pontes gehoord hebben: ze zingt portugese fado, die ze mixt met jazz, klassiek en pop invloeden.
Het enige waar ik me vanavond aan gestoord heb is het publiek. Mensen die beginnen te applaudiseren wanneer het nummer nog niet af is. Of uit de maat mee gaan klappen. Of foto’s maken met flitser aan terwijl er overal staat dat het maken van foto’s verboden is.
Maar voor de rest: Wauw!