Vanmiddag stonden 3 collega’s en ik bij de Keizersgracht stil om over te steken richting het winkelgebied (ons standaard lunch-loop-rondje).
Plotseling horen we een aantal meter verderop iemand gefrustreerd roepen. We kijken allemaal om en zien hoe een jong kereltje een fiets in zijn hand heeft. Deze gooit hij terug in het rek waarna hij alle fietsen die er geparkeerd staan stuk voor stuk begint te stampen en om te duwen.
Mijn collega Stefan roept “Heey!” en besluit om de politie te bellen. Mijn andere collega Jo loopt achter Stefan aan richting het mannetje. Ook staat er nog een andere man die zijn telefoon pakt en begint te bellen. Lea en ik besluiten om maar even uit de buurt te blijven. Je weet nooit wat zo’n gastje van plan is en we hadden eerlijk gezegd het idee dat dit wel eens knokken kon worden.
Plots staat er een agent te fiets bij het groepje. Deze stapt af en spreekt het mannetje aan. Lea en ik kunnen niet horen wat er gezegd wordt, maar de agent blijft met het mannetje praten. Ineens begint het kereltje te rennen, de agent te voet erachteraan. Hij heeft ‘m bijna te pakken, en dan besluit hij dat hij sneller is op zijn fiets.
Niet lang daarna zien we dat de agent met het kereltje in handboeien terug uit het winkelgebied komen lopen. Op dat moment komt ook de politie-auto eraan waar het mannetje mag instappen. De agent neemt de gegevens van Stefan en Jo op zodat zij kunnen getuigen.
En dat allemaal in onze lunchpauze…