Toen we een paar maanden geleden bij het orkest een nieuw nummer kregen waarbij gezongen moest worden kreeg ik kippevel toen ik het origineel hoorde. Wat een gaaf nummer!!
Dat nummer heet “Ashun Daje Mori” en is van Ljiljana Buttler en de Mostar Sevdah Reunion.
Ik weet dat Loek ook wel van dit soort muziek houdt en dus heb ik hem een MP3’tje opgestuurd via MSN. En ook Loek was meteen enthousiast!
En dus hoefden we niet lang na te denken toen ik las dat deze muzikanten samen met Ljiljana in het muziekcentrum Frits Philips kwamen optreden.
Twee kaartjes bestellen dus? Nee, Chantal wil ook mee!
OK, drie kaartjes dan maar? Nee, Chris wil ook mee!
En zo zaten we vandaag met z’n vieren bijna voorin de zaal bij deze bosnische band. Een beeeetje te laat, want het restaurant beviel ons ook erg goed. Maar gelukkig wel op tijd om te zien hoe Ljiljana opging in Ashun Daje Mori. En zeker om te zien hoe de groep muzikanten los gingen bij de opzwepende muziek. Wat een enorme hoeveelheid energie en vooral een flinke bak geluid kwam er van dat podium af! Ik las ergens in een review dat deze band vergeleken wordt met de Buena Vista Social Club. Afgezien van het soort muziek wat natuurlijk niet helemaal gelijk is, zie ik de vergelijking inderdaad wel: prachtige oude mensen (maar ook jongeren) die genieten van hun muziek.
Het was trouwens duidelijk dat er ook veel bosniers aanwezig waren in het publiek want sommige liedjes werden luidkeels meegezongen. En bij het toegift konden de meesten echt niet meer stil blijven zitten en er ontstond een lange slinger dansers door de zaal.
En wij hollanders zaten erbij en keken ernaar. Net zoals bij Le mystere des voix Bulgares waren we het deze keer ook weer eens: wat hebben wij nederlanders toch een trieste cultuur…