Het is net na middernacht.. nog 23 uur en 45 minuten lang is het Valentijnsdag.
Het is ieder jaar toch weer spannend of er post op je deurmat ligt. En dan niet zo’n blauwe envelop of een brief van je leasemaatschappij waarin je al een nietje voelt zitten (alweer een bekeuring).
Nee, post van een stille aanbidder. Zo’n goddelijk knappe man uit de bouquet reeks: Stoer, donker en stiekem ook nog rijk.
Ach.. ik droom weer eens weg.
Neemt niet weg dat ik na het werk toch benieuwd ben wat er op mijn deurmat ligt!
PS. Lieve kaartjes voor mij mogen ook best op een andere dag dan Valentijnsdag gestuurd worden hoor. Dus als je het vergeten bent… 😉