Vandaag belde de makelaar op om te vragen wat ik van de appartementen vond die ik voor het weekend had gezien.
Mijn gevoel van voor het weekend was blijven staan: het tweede appartement was nog steeds mijn favoriet. De andere twee vielen af. Ik heb eergisteren nog met een meetlint in mijn huidige woonkamer gestaan en was tot de conclusie gekomen dat de nieuwe woonkamer groot genoeg was en dat in het kleine slaapkamertje mijn hoekburo (1.80×1.60m) net wel/niet zou passen.
Conclusie van het verhaal: ik neem mijn ouders eens mee bij een tweede bezichtiging van het appartement wat ik al gezien heb. En ik ga kijken bij 2 appartementen die ik nog niet eerder gezien heb. De makelaar is zo slim om die nieuwe appartementen eerst te doen zodat ik genoeg vergelijkingsmateriaal heb voordat ik voor een tweede keer het appartement ga bekijken.
En zo gaat het dus ineens allemaal best vlug! De makelaar laat er niet echt gras over groeien en misschien is dat maar goed ook. De makelaar ‘dwingt’ me om na te denken over mijn toekomst en dat is normaal iets wat ik op de lange baan schuif.