Soms dan heb je wel eens dat het leven wat zwaar valt. Om de een of andere onverklaarbare reden voel ik me dan ineens niet meer zo vrolijk.
Gisteravond had ik zo’n moment. Het schoot er ineens in en ik weet niet eens waarom.
Ik had niet eens zo’n vervelende dag gehad. Hooguit wat in de kou gezeten in het server hok van de TU/e. Terug op mijn werkplek had ik ook niks vervelends meegemaakt. Aan het einde van de dag heb ik wel al mijn spullen bij elkaar moeten pakken omdat we vanochtend verhuisd zijn naar de kamer ernaast. Maar ik was blij om te mogen verhuizen, dus dat kon toch ook de oorzaak niet zijn?
Veel tijd om me er druk over te maken had ik trouwens niet. Ik heb me naar Loek gesleept, de eeuwige positivo (zo lijkt het). En eenmaal daar kon ik mijn melancholisch gevoel weer wat vergeten. Geheel passend met mijn gevoel kon daar ook wel de film van de Doors bij. Ik vond de film niet briljant .. maar in melancholische buien moet je ook niet te veel willen en dus was de film prima te doen.