Het zal zo’n 15 jaar geleden zijn dat Henry me een cassettebandje gaf met een bulgaars vrouwenkoor erop.
Ik was overdonderd door de kracht van de stemmen en ben op zoek gegaan naar het album om er een te kopen. Het bleek om Le mystere des voix Bulgares te gaan en het bestaat uit live-opnames die in een periode van 15 jaar zijn verzameld door de zwitser Marcel Cellier. Ik vond de CD in de Philips Personeels Winkel zo’n 5 jaar geleden en kon nog steeds niet geloven dat er vrouwen waren die zo’n geluid konden produceren.
Deze week hebben Loek en ik het bewijs gezien en gehoord. Deze 24 vrouwen creeren geluiden die soms niet uit de stem lijken te ontstaan. Alsof er een raar instrument speelt. Ze zingen, schreeuwen, maken glissando’s, laten het ene rare ritme in het andere overgaan en creeren de meest geweldige akkoorden. Ondertussen lijken er allerlei boventonen te ontstaan.
Samen met een groep muzikanten op kaval, gaida, gadulka, tapan/tarambuka en tambura werd het een gevarieerd programma. De voorstelling had wat mij betreft dubbel zo lang mogen zijn en dan had ik nog ademloos geluisterd.
Een van de toegiften was “Daar was laatst een meisje loos”. En dan wordt je nog eens extra met je neus op de feiten gedrukt dat wij nederlanders tegenwoordig nog maar een arme muziek-traditie hebben vergeleken met de bulgaarse folklore.